Spółka po założeniu przejęła i prowadziła interesy działającego wcześniej "Domu Handlowego Horacy Heller w Warszawie". W innym miejscu (Obwieszczenia Publiczne dodatek do Dziennika Urzędowego Ministerstwa Sprawiedliwości 77/1924, s. 16) wskazany jako "Ignacy Heller".

Biura Zarządu Spółki co najmniej do początku 1927 roku mieściły się w Warszawie, Al Jerozolimskie 45, natomiast najpóźniej od 7.01.1928 znajdowały się przy ul. Wierzbowej 8.

Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 12 lutego 1937 r. o ustaleniu na rok 1937 wykazu imiennego nieruchomości podlegających przymusowemu wykupowi przymusowym wykupem na potrzeby parcelacji gruntów została objęta nieruchomość należąca do spółki położona w miejscowości Iwie w pow. lidzkim.

Jak wskazuje bilans spółki na dzień 30.09.1928 r. zyski spółki pochodziły z lasu "Szczuczyn" (31.781,49 zł), eksploatacji majątku w Iwiu (338.162,31 zł), domu w Warszawie, ul. Marszałkowska 130 (25.977,59 zł) oraz papierów wartościowych (1.192,38 zł), przy czym zysk netto za okres sprawozdawczy wyniósł 71.788,98 zł.

Zgodnie z informacją z walnego zgromadzenia z dnia 26.01.1933 r. cały kapitał zakładowy był reprezentowany na tym zgromadzeniu, co czyni niemalże pewnym, iż wszystkie akcje pozostawały w tym okresie w rękach wąskiej grupy osób, najprawdopodobniej rodziny Hellerów.

Spółka nabyła na licytacji publicznej w Lidzie w dniu 28.06.1934 r. nieruchomość "Dobra Ziemskie Rodowe Iwje z przyległościami i przynależnościami" za cenę 425.000 zł. Walne zgromadzenie spółki w dniu 4.07.1934 r. zatwierdziło to nabycie.

Nabyte przez spółkę dobra Iwie obejmowały 7.493 ha ziemi i lasów, 160 budynków, inwentarz żywy i martwy, obiekty przemysłowe: młyn walcowy, tartak, elektrownię, która dostarczała prąd dla miasta. Nabycie majątku przez spółkę odbiło się szerokim echem w prasie, raz ze względu na fakt, iż spółka w całości kontrolowana była przez kapitał żydowski, dwa ze względu na cenę nabycia. Według szacunków red. Janusza Michałowskiego z Dziennika Bydgoskiego majątek wart był ok. 4 mln zł, tymczasem cena nabycia wynosiła 425.000 zł. Majątek sprzedawany był ze względu na długi hipoteczne przez bliżej nieokreśloną szwajcarską firmę finansową, a do licytacji oprócz spółki przystąpił jeszcze tylko Dom Bankowy O. M. Szereszewski. Spółkę w licytacji reprezentował miejscowy Żyd Chaim Nachimowski. Licytacja ta była kwestionowana, odbyła się przed sądem w Lidzie w dniu 28.07.1934 r. rozprawa celem zatwierdzenia nabycia, ale sąd nie dopatrzył się uchybień i transakcję zatwierdził. Nie są znane rezultaty odwołania od decyzji sądu.

W bilansie spółki pojawia się majątek niezwiązany z lasami i przemysłem drzewnym, tj. "Browar Parowy w Grodnie", który w aktywach jest wyceniany na kwotę 110.103,34 zł.

Akt organizacyjny spółki został sporządzony w dniu 24.06.1924 r. przez notariusza Puchalskiego w Warszawie (nr rep. 1386).

Rok obrotowy spółki początkowo trwał od 1 października do 30 września roku następnego, ale walne zgromadzenie w dniu 30.09.1936 r. zdecydowało o zmianie i ustaliło, iż rok obrotowy będzie równy rokowi kalendarzowemu.