Generał brygady. Wiceprezes Rady Nadzorczej BGK w latach 1929-1931, w 1932 r. naczelny dyrektor BGK. Urodzony 31 czerwca 1884 r. we Lwowie, absolwent prawa lwowskiego Uniwersytetu Franciszkańskiego (w latach 1919-1939 Uniwersytet Jana Kazimierza), Uniwersytetu Wiedeńskiego i Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie uzyskał tytuł doktora praw. Członek patriotycznego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, sędzia polowego sądu Legionów Polskich. Po rozwiązaniu Legionów w 1917 r. wraz z grupą prawników organizuje polskie sądownictwo, pracując jako sędzia Królestwa Polskiego w Radomiu i Lublinie. Jako pułkownik Korpusu Sprawiedliwości  w latach 1919-1921 sędzia Okręgowego Sądu Wojskowego w Warszawie.

Współorganizator m.in. z płk. Romanem Góreckim, późniejszym prezesem BGK,  Korpusu Kontrolerów Wojska Polskiego, którym dowodził od sierpnia 1926 do maja 1929 r. Zostając szefem Korpusu Kontrolerów zastąpił na tym stanowisku gen. brygady Romana Góreckiego, dowodzącego Korpusem w latach 1924-1926.  Na początku 1928 roku płk dr Feliks Maciszewski awansowany został na stopień generała brygady, a po przejściu w maju 1929 r. w tzw. „stan nieczynny” został wiceprezesem Rady Nadzorczej BGK. W tym czasie z ramienia BGK zasiadał w radach nadzorczych należących do koncernu BGK spółek akcyjnych Towarzystwo Starachowickich Zakładów Górniczych i Przemysł Chemiczny „Boruta” w Zgierzu, której radzie nadzorczej przewodniczył. Od 1 maja 1932 r. do 1 stycznia 1933 r. naczelny dyrektor BGK.

Po odejściu z BGK zostaje menedżerem i działaczem gospodarczym. 31 maja 1933 r. obejmuje stanowisko prezesa rady nadzorczej, a następnie zarządu spółki akcyjnej „Zjednoczone Zakłady Przemysłowe Karola Scheiblera i Ludwika Grohmana”, na którym pozostaje do wybuchu II wojny. Spółka była łódzkim imperium włókienniczym, którego większościowy pakiet akcji w ramach antykryzysowej polityki rządu w 1933 r. nabywa BGK, ratując w ten sposób zakłady przed upadłością i zapewniając zatrudnienie ponad ośmiotysięcznej załodze. W 1935 r. Feliks Maciszewski wybrany zostaje prezesem łódzkiej Izby Przemysłowo-Handlowej, a w 1938 r. prezesem rady nadzorczej spółki akcyjnej Zakłady Przemysłu Włókienniczego „Polana”, której nowoczesną fabrykę wytwarzającą lanital, otrzymywaną z kazeiny sztuczna wełnę, uroczyście, z udziałem przedstawicieli rządu, otwarto w tym samym roku w Pabianicach. Był kawalerem orderu Polonia Restituta, dwukrotnie Krzyża Walecznych oraz Medalu Niepodległości  W 1939 r. gen. F. Maciszewski przedostaje się na Zachód, po wojnie emigruje do USA, gdzie zmarł w 1957 r.